* * *
Паэтцы Ларысе Раманавай
А там, па-за светам, –
пяшчота, пяшчота, пяшчота,
А там, па-за светам –
бяздонне, святло і каханне.
А тут нам – хвілінны супынак,
прыстанак, адхланне.
А тут – перавесці дыханне,
ўзяць шчырую ноту.
Тут свет спаміж пальцаў
сцякае струменем крынічным.
Пусці яго, як адпускаеш
ваду дажджавую.
І сябру і ворагу грэх іх і цноту –
дарую,
Аднолькавы ўсе перад Воблікам
гожым і слічным.
Мы глінаю станем – ці амфарамі,
ці збанкамі,
І зноўку абпальваць будуць ня богі,
а людзі.
А ў Хораме светлым –
харалы, санаты, прэлюдыі,
А ў Хораме светлым –
пяшчота, бяздонне, каханне.
А там, па-за светам - пяшчота...
© Copyright: Ангелина Добровольская, 2007
Свидетельство о публикации №107040701591
Свидетельство о публикации №107040701591
Рецензии