Пра Францыска Скарыну
На самастойнасць кніг ў жыцці.
Вучоным поглядам глядзеў ён
На Біблію. І ў небыцці
Ён марыў, каб аддаць усе веды
Свайму народу, не сабе.
Імкнуўся сэрцам да пабеды,
Аддаў ён душу для цябе.
Давайце скажам яму “дзякуй”,
Хаця і мала аднаго,
І выкажам сваю падзяку,
Успомнім працу мы яго.
Яго змаганнямі, імкненнем
Павінны ганарыцца мы,
Каб кожнае жыцця імгненне
Прайшло без гора і смуты.
2005
Свидетельство о публикации №106090801758