Een brief van onze dochter
ik zeg keer op keer
dat ik jou zeer mis.
Mama,
ik ben de wanhoop nabij,
ik kan niet meer.
Mama,
ik schrijf nu naar jou en huil,
omdat jij niet naast mij bent.
Mama,
ik mis jouw warme en tedere handen,
ik mis jouw liefdevolle ogen.
*
In het licht van een visioen
ga ik over in een duif
en ik storm recht af
op het westen
en negeer alle grenzen
in een hoge vlucht...
in het licht van de visioen
werd ik zo vrij
als een vogel in de vlucht,
in de hemelse voortbeweging...
maar op het ogenblik...
val ik terug in de diepe wanhoop:
het was alleen een verschijning.
24 oktober 2005
Свидетельство о публикации №106083001693