Сон змялеў глыбокі
у мяне
Рана на Івана
Паглядзеў я:
Сёння, можа, будзе як раней? –
Неба зацяплілася надзеяй.
Рана на Івана
Праз палі
Вочы у мінуўшчыне купаю:
Як сябе абрадаваць маглі
Некалі
абрадамі Купалля!
Дрэва урачыстасці было
Ў гэтулькі абхватаў карагоду!
Як жа ля кастроў цвіло сяло
Папараць-усмешкамі!..
Праз годы
Як маглі мы гэта спапяліць,
Чым вякамі прадзеды свячалі?!
...Рана на Івана мне смыліць,
Ой, смыліць трава іван-адчаю!
1981
Ой, рана на Iвана
© Copyright: Станислав Володько, 2006
Свидетельство о публикации №106080300765
Свидетельство о публикации №106080300765
Рецензии