Апошняя кропля ўпала на землю,
На беларускую, Родную землю.
Сьлязінка, крывінка, расінка ўпала
І мне мрачны кут свой паказала:
Як плача яна, як баіцца,
Што хтосьці там, іншы абагаціцца
За лікі крывавага гэтага мора,
Паўнюткім няшчасных сьлязінак і гора.
Але ёсьць ў гэтай расінкі надзея,
У прасторы празрыстасьці гэта падзея.
І біцца за шчасьце ўжо ня можа расінка,
Калені сьхіліла і рабства прасіла.
Цяпер асуджанай рабіла яна
Сваю добру-душаньку, і мала,
Нікчэмна, глупая надзея на то,
Каб лепшым зрабілася гэта жыцце.
Вось так і ўмёрла сьлязінка мая,
Пакінушы гора сваё...
Крывава-сьляз нае
© Copyright: Спирит Крашэр, 2006
Свидетельство о публикации №106072301547
Свидетельство о публикации №106072301547
Рецензии