З вялікімі касмічнымі вачамі,
Ў касметыцы не бачачы уцех,
Блакітненькай пралесачцы на зайздрасць,
Ты мілаю правёсачкай цвіцеш.
Цвіцеш перада мной не вінаватай,
Што нехта да мяне цябе любіў:
Касы тваёй распушчаны характар,
Але не твой
Таму віною быў!
А хто любіў,
Хіба значэнне мае?!
І не аб тым,
Нібы ў блакіт плыву,
Я
на букет, што для цябе
ламаю
Квітнеючага бэзу галаву!
Яго пад сонцам праліўным падношу
Табе
і да грудзей цябе гарну,
І поўнаю удзячнасці далонню
Я згладжваю
касы тваёй
віну...
І ў бэзе не шукаю кветак шчасця
З пяці пялёсткаў –
Шчасце мне адно:
Твае пяціпялёсткавыя рукі,
Што бэз трымаюць,
Я цалую зноў!
З вялiкiмi касмiчнымi вачамi...
© Copyright: Станислав Володько, 2006
Свидетельство о публикации №106071900599
Свидетельство о публикации №106071900599
Рецензии