Высакародны лес,
Лёгка з табой сустрэцца,
Ад цеплынi тваёй
Шчырай душы
Сагрэцца.
Глыбакадумны лес,
Добрую памяць маеш:
У глыбiнi сваёй
Чулай душы
Трымаеш
Голас дзiцячы мой,
Што да сяброў галёкаў,
I галасы дзядоў,
Продкаў маiх далёкiх...
Дзякуй, вялiкi лес,
Што памагаеш столькiм,
Цяжка падчас,
але
Ты застаешся стойкiм.
Помнiм, заступнiк наш,
Як ратаваў ты многiх...
Кланяемся табе,
Кланяемся мы ў ногi!
...Быццам на плаху – лес,
Часта йдучы на дровы,
Цалкам за наш прагрэс
Легчы касцьмi гатовы!
Ды азарыў зарой,
Час асянiў нас ветрам,
Каб ачышчалi мы
Праўду, як лес – паветра,
Каб i нашчадкам так
Лёгка было сагрэцца
Ад цеплынi таёй
Не сарцавiны –
Сэрца!
Лесу
© Copyright: Станислав Володько, 2006
Свидетельство о публикации №106061800537
Свидетельство о публикации №106061800537
Рецензии