De nacht van herinneringen
Onder de maan
valt het bos in een diepe slaap.
Onder de verfrissende adem van de nacht,
rimpelt zacht
het water van het slapende meer.
De bergtoppen
hebben zich goed ingepakt
in de wattenwolken,
dromend onder de sterrenzee.
Wilgen, met verlegen trekken,
slapend op de oever van het meer.
De nacht is net zo treurig
als de herinneringen aan mijn
voltooid verleden jaren,
die hebben hun diepe sporen
in mijn hart achtergelaten.
Ik rouw om mijn dromen,
die niet in vervulling zijn gegaan
en ik droom om
in levensvreugde
weer op te kunnen staan,
als een vergeten lijn
uit een prachtig lied,
terwijl mijn tranen stromen
met stil verdriet.
20 september 2005
Свидетельство о публикации №106060900032