Яе мягкiя не
Як аббiтыя ватаю сцены.
I ў чорным вагонным халодным вакне
Мне з"явiлiся дзве перамены —
Там не я ўжо стаяў i не з ёй размаўляў —
Так... чужыя хлапец i дзяучына.
Я нiколi дагэтуль сабе не ўяуляў,
Якi я сапраўды «малайчына».
Захацеў, каб яна на хвiлiнку ўсяго,
Але здрадзiла мужу i дзеткам...
Яе мягкiя «не» ўратавалi мяне.
Дзякуй Богу, што быў таму сведкам.
Свидетельство о публикации №106052201427
Вельмі прыемна пазнаёміцца з Вамі і Вашімі вершамі. Дзякуй Вам за тое, што пішеце па-беларуску.
Цудоўна, але гэты вершы гучаць зусім інакш, чым вершы на расейскай мове.
З павагай, Ірынка (*____*)
Кабанова Ирина Евгеньевна 06.02.2008 16:27 Заявить о нарушении
Валерий Хотеев 07.02.2008 10:24 Заявить о нарушении