Не плач ты, сонейка мае!
Не трэба, чуеш? Не патрэбна.
Скажу: “Дзякуй табе за ўсе!
За зямлю, што залаціцца срэбрам.
За блакітнае неба над галавой,
За жоўты на полі лен.
Нягледзячы на непакой,
Ты даруеш шмат цудоўных дзен.”
Як толькі на небе з’яўляешся ты,
Жыцце прабуджаецца зноў.
Надыходзіць панаванне вясны,
Сцюжа і холад прайшоў.
Сонейка ўсе для нас на гэтым свеце.
Не будзе цябе і нас не будзе.
Я кажу, што ўсе мы сонечныя дзеці.
І ўпэўненна, што падтрымаюць мяне людзі.
Сонечныя дзеци
© Copyright: Вспышка В Ночи, 2006
Свидетельство о публикации №106050402335
Свидетельство о публикации №106050402335
Рецензии