Можа лес другi i больш ласкавы
Напаткау усе iншыя краiны
Усё ж ты расцвiла сабе на славу,
З попелу падняушыся, з руiнау.
Непрыкметная кветкая у сузор’i
Ты расла i цiха прыгжэла,
Быццам птушка адрасцiушы пер’е
У нябёсау сiнi паляцела.
Не былi чужыя словы ласкай,
На тваёй не чулi казак мове,
Усё ж жыла ты з нашаю калыскай
У прыгожым, блiзкiм сэрцу слове.
Беларусь, мая Радзiма, мацi…
Колькi слоу мне душу сагравае,
Цi магла б я гэта усе змяняцi
На што iншае – кроу сэрца разрывае.
Як дзiця ад усiх братоу, сястрычак
Адарвалi кветку ад раслiны,
Сiратой цвiцеш ты у веснiчак,
А за iмi грозныя ялiны.
Як яны цябе не душаць, мораць,
Ты да сонца iмкнешся дацягнуцца,
Як з суседзямi цябе не свараць,
Мусiш з iмi ты у сяброустве апынуцца.
Беларусь
© Copyright: Просто Имя, 2006
Свидетельство о публикации №106041801321
Свидетельство о публикации №106041801321
Рецензии