Блюзава-вар яцкае

Цягучы блюз –
Дзягцярны мёд…
Ноч у акне.
Шалёных гукаў карагод
Мяне iмкне.
Углядвае ў пашыраную зрэнку –
Дый крочыць прэч
Адбiткам чужанiцы праз люстэрка…
Цi насамрэч?
А вочы шэрыя
Цямнейшыя за цемру…
О, д`яблаў блюз!
Вар`яцкi рабаўнiк майго даверу
Гвалтуе муз.
На вуснах пот.
Чаромха неба засьцiць –
Скрадае зрок.
Цячэ скрозь змрок
З разьдзёртага запясьця
Цурокам
Сок.


Рецензии
Прывiтанне, Хеллар! Верш падабаецца. Дзякуй Вам =)

Толькi некалькi страшна робiцца мне ад яго, магчыма, канешне, я перайначваю.

Калi "Вар`яцкi рабаўнiк майго даверу //Гвалтуе муз.//На вуснах пот.""
яшчэ iнтэрпрытуецца як вялiкi драйв музЫкi, што сам на сабе забыўся, крэйзi, вар'ят... То на прыканцы верша застаецца адзiн толькi вобраз -суiцыд пад гукi блюзу... Разам з "пашыранымi зрэнкамi"... Так, цi самагубства, цi наркатычная смага.

Выбачайце, калi што.

З павагай,

Шамрок   24.02.2007 11:57     Заявить о нарушении
Хаюшкi, Алiнка! Справа ў тым, што верш быў напiсаны, калi я знаходзiлася ў даволi дэпрэсiўным стане. Да таго ж яшчэ Джыма Морысана сядзела слухала. Таму i атрымаўся ён такiм, што ж зробiш :)

Хеллар Хьярта   25.02.2007 19:10   Заявить о нарушении
О, паважаны спадар! Вельмi ж прыемна, калi так :)

I толькi для Вас: (Спадзяюся, паважаная Хеллар не пакрыўдзiцца на мяне за гэткi аффтопiк-беспрыдзел %))

"Лёгкiя-лёгкiя - нашы далёкiя.
Цяжкiя-цяжкiя - блiзкiя нашыя.
Светлыя-светлыя - нашы памерлыя.
Цёмныя-цёмныя - нашы штодзённыя..." NRM



Шамрок   26.02.2007 02:29   Заявить о нарушении
Хелар не пакрыудзiцца, наадварот, жадае далучыцца да вашых сьпевау, шаноунае спадарства :) I таксама з NRM:

О'к! Тут усё о'к.
Толькі дыхаць мне з кожным днём цяжэй.
Паветра зусім няма -
Колькі не ўдыхай - усё дарма.
Глядзець на брудны горад,
І крэмзаць мэмуары
Ня варта вачэй і ня варта рук.
І я гляджу на зоры,
І я гляджу на хмары
І слухаю ўласнага сэрца стук.

Падымі мяне па-над зямлёю,
Падымі мяне ў сьветлы абшар!
Падымі мяне над мітусьнёю.
Падымі мяне, паветраны шар!

Ляцець, над зямлёй ляцець,
Бачыць гарады, бачыць гарады, бачыць сто дарог.
Глядзець, на мяне глядзець
Сонным позіркам будзе мой народ.
На нешта вырашацца
Прысьпеў, напэўна, час!
Паветрам свабоды дыхаю я.
Унізе сям'я ды праца
І сто неадкладных справаў,
Якія сто разоў я адкладаў.

Няхай вы казалі мне
Пра няўдзячны лёс ды пра сумны фінал,
Але бачыў неба я,
Дыхаў небам я, неба я кранаў.

Хеллар Хьярта   26.02.2007 12:23   Заявить о нарушении
На это произведение написаны 3 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.