Адзінока на сэрцы маім,
Быццам ў душу пранік горкі дым,
І ня хочацца думкам спяваць,
І за нейкую праўду стаяць.
Надакучыла жыць, як усе,
У падману, ілжы, што нясе
Гора, слезы, пачвару і боль,
Мне ня хочацца долі такой.
Я хачу, каб народы ўсе
Жылі ў міры, павазе, красе
І каб не была чорнай вайны,
Дзе, вядома ж, загінуць яны.
Трэба толькі, каб сэрца твае
Разумела, што з праўдай яно
Пераадоліць цяжкасці ўсе,
Якіх шмат у жыццевай чарзе.
Думкi
© Copyright: Инга Мельникова, 2006
Свидетельство о публикации №106020800039
Свидетельство о публикации №106020800039
Рецензии