Навошта зноуку думкi аб былым? - бел
Як знічка адгарэлая растае,
Як восень, яшчэ ўчора залатая,
Як мроеў летніх бесклапотны дым…
Навошта сэрцу столькі берагчы
Зярняты заімшэлых успамінаў
Аб тых пачуццях – светлых і наіўных
І птушкаю самотнаю ўначы
Да самай першай ранішняй расы
Адстукваць злой тугі сваёй імгненні?..
…Я баязліўцу-лёсу на здіўленне
Яшчэ ўзрашчу кахання каласы!
26.10.2005 г.
Свидетельство о публикации №105102900011
Добры верш. Дзякуй! :-)))
Лаззаро 25.03.2014 20:04 Заявить о нарушении
Не стаў, так стане... :)
З цеплынёй,
Таццяна.
Татьяна Егоровна Полякова 30.10.2014 14:25 Заявить о нарушении