Краина

 КРАІНА
сорок лет простоял в темноте
думал просто о бесполезности
не придумав куда дальше плыть
покочнулся и умер сторательно...

Прамень жыцця
колера страху
кропки супольнасти
трывалае гора

сэнс абавязку
кропли дажджу
сумна пад дошками
рэха лясное

сонца схавалася
мабыць памерла
колами не прыкметнасці
калодеж дваровы

сумна і мне
колькі яшчэ?
хопіць, з нас усіх
хопіць,не трэба

не трэба, адчапітеся
знойдзем мы шлях
сум па незалежнасці
змешаны з захадам

і вы тоеж самае
адчапіцеся злодзеі
калі і вашы вочы
спыніліся там жа

кожны сам да сабе
тоеж самае,што і разам
толькі праўда гэтая
з часам выплыве

дождж беларускі
не змяніў смаку кроплінак
так жа сама ў іх
адчуваецца смага

Айчына,родная
ты не мая
але каханнем да цябе
мае сэрца поўнае

Родная!
Чыстая!
ДА БОЛІ ПРАЗРЫСТАЯ!
МАЦІ МАЯ
БЕЛАРУСЬ!

Ёсць яшчэ!!!
ЁСЦЬ!!
не якіх,грошай
не якіх пренцыпаў
толькі любоў
да маці,краіны

ўскормлены грудзю зямлі тваёй
пінае твой дар сапагом
не памыты твар яго
гопніцтвам розавым пахне

палітые зраззю думкі ягоныя
рукі яго не памытыя
злосна харкае ён злузданы
на святое
на тое, што ёсць у мяне :
на землю
на нашую долечку
буслоў палёт свабодны
палесскаю радыяцыяй
жужалёва браня
ты мільёну змей у выраі.



слёз ручаі
моц у руцэ
злосны мой погляд
я бачу твой шлях вызвалення!!!!!!!!!!!!!!