Пачуццё
Як не ведаю дня на зямлi,
Тых палёу i лясоу у палымяным
Восвеце ранняй зары.
Але ведаю ноч я глухую.
Цемру навокал, цемру у душы.
Зор не бачна i сэрца упустую
Без крывi усё тухточа у грудзi.
Вось апошнi удар зацiхае –
Аджыло трапяткое, маучыць,
I у душы ужо сiл не хапае,
I яна кудысьцi ляцiць
Уздымаецца сонца над садам,
Разам з iм непрыкметна душа
Наблiжаецца да сонца i хмарау,
Што у жыццi знайсцi не змагла.
I ужо над магiлаю людзi,
Непатрэбныя словы ляцяць...
У жыццi не хапала тых словау,
Позна ужо iмi ужо нешта мяняць...
А душа ужо ля чыстых азёрау,
Што здавалiся ноччу брудны,
I няма ужо сумных мiнорау:
У наваколлi спевы вясны.
Слёзы высахнуць, пройдзе i смутак
Ва усiх, што засталiся жыць:
Даравала душа вам пакуты,
Бо любiла i будзе любiць.
15.08.2003г.
Свидетельство о публикации №105040500185