Вагаемся мы без вагаў
Між чэрствым і чымсьці новым.
Ў дзяцінстве нас білі дзягай –
Цяпер забіваюць словам.
Мы можам, пакуль мы варты.
Мы прагнем, пакуль жывыя.
Смяёмся, пачуўшы жарты.
І плачам, а можа, выем.
Нам рана спыняюць сэрцы.
Ў нас рана знішчаюць слёзы
Нам рана ўнушаюць: “Верце!”,
Бы толькі б было не позна.
Нас многа. Мы проста людзі.
Нас мераць адною мерай.
Ды хтосьці нязломным будзе
І скажа: “А я не веру!”
(26.03.2005)
Словам
© Copyright: Жэка, 2005
Свидетельство о публикации №105032601366
Свидетельство о публикации №105032601366
Рецензии