Яна заўседы побач с табою,
Табе не пакіне яна у бядзе,
Яе дапамогу не змераць цаною,
Па сцежцы жыцця яна побач ідзе.
Яна спачувае, калі цябе дрэнна,
Яна разумее, парады дае,
Яна ўсе робіць старанна, сумленна,
Ды толькі не помніць яна пра сябе.
Аб тым, што яна яшчэ маладая,
Аб тым, што трэба пажыць для сябе,
Яна ж тая папараць-кветка лясная,
Бо шчасце заўседы прыносіць табе.
Мы помніць заўседы павінные пра маці,
Цаніць, шанаваць яе трэба ўвесь час,
Кахаць, паважать, як алмаз той трымаці,
Бо ўсе, што не робіць яна – дзеля нас!
Мацi
© Copyright: Инга Мельникова, 2005
Свидетельство о публикации №105030801197
Свидетельство о публикации №105030801197
Рецензии
На это произведение написаны 2 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.