Вакалак
Любыя воўкі так не глядзяць.
У стаю, да воўка крочу,
Толькі ў паветры вятры мапацяць.
Прыкрасцю, любы, мяне не падманеш,
Ведаю: у сэрдцы тваім пачуцце,
Воўк… мой зорны, мой ціхі, глянеш,-
Убачыш не толькі каханне мае.
У стылі воўка біці, ламаці,
Толькі - кахаю, святы мой анел!
Зведай са мною нясмелае - шчасце.
Ведаю ж, пэўна, за мною ійшоў.
1996
Свидетельство о публикации №104112101332