Па твору Раскiданае гняздо

( Вобраз З.)

***
Сонейка мне сёння ўсмiхнулась.
Ветрык песню жалю ўсё спявае…
У полыме каханне апынулась!
Сэрца мне мой любы не вяртае.

Дзе ты, мой каханы? Адзавiся!
Гора без цябе… Са свету згiну.
Панiч, ты глядзi, не адвярнiся!
Душу я табе сваю пакiну.

Што за доля ў беднае дзяучыны?
Як жа быць? Куды iсцi? Дзе дзецца?
Божа, глянь жа ў вочы серацiны!
Змей вар’яцки вужам у iх крадзецца.

И навошта мацi нарадзiла?
На зямлi няма мне гэтай месца.
Лiсце ложак мякки пасцялiла.
Адпачыць прылягу и сагрэцца…


Рецензии