( як працяг)
Глянь iншы раз, каб на миг ускалыхнулась
Першая наша вясна…
У хвалi пяшчоты душа апынулась.
Кветачкай зноў расцвiла.
Ты дачакайся мяне, дарагая.
Мне без цябе не жыццё!
Быццам стаю я ля безданi края,
Упаўшы ў тугу, забыццё…
А адзiноту ганi назаўсёды!
Нам не сяброўка яна.
Дзе б не бываў я, со мною заусёды
Ты, мая мара адна.
На верш Максiма Багдановiча Раманс
© Copyright: Колесникова Ольга, 2004
Свидетельство о публикации №104110400292
Свидетельство о публикации №104110400292
Рецензии