Мы дзеці Ефрасінні і Францыска,
Нашчадкі безлічы айчынных тытаноў,
А Беларусь – жыцця майго калыска.
Табе мая павага і любоў.
Усё, што пакінулі ў падарунак продкі,
Я захаваю як найлепшы скарб,
Крыніцу,што дала мне сродкі, каб жыў,
Нязведаўшы пакутаў і пагард.
Дык, Дзякуй шчыры Вам за мір і волю,
Што маем і няспынна баранім,
Ня ведаем таго ліхога болю,
Што вы прайшлі характарам сваім.
Мы дети Ефросиньи и Франциска
© Copyright: Дмитрий Швайко, 2004
Свидетельство о публикации №104102301123
Свидетельство о публикации №104102301123
Рецензии