Тур залатарогі
Даверыўся ночы.
Смяротны ягоны давер.
Мой верны сябра,
Ззяючы Ватан,
Мне выдае, дзе звер.
Блішчэнне вачэй
Я, нібы драпежнік,
Утойваю ў цемры начэй.
Молат крывю
Куе ў грудзях
Хутчэй, хутчэй, хутчей.
Лук і страла
Злучылісь на міг.
Раз’яднала іх цяціва.
Завішчаўшы, страла
З целам дух развяла.
Абагрылась крывёю трава.
Смерцю працяты
Лясны прыгажун
Упаў і заціх назаўжды.
Ззяючы Ватан
Шмыгнуў за хмару,
Хаваючы Смерці сляды.
Подых смерц
© Copyright: Цорнорт, 2004
Свидетельство о публикации №104020701207
Свидетельство о публикации №104020701207
Рецензии