Колькі часу мінула з тых пор, як загінуў мой дзед...
Мне бабуля казала, што шчырым і добрым ён быў.
Лесніком яго помняць, пакінуў глыбокі свой след
У тутэйшых садах сярод яблынь, парэчак і сліў.
Ён у лесе парадак любіў і заўсёды яго шанаваў,
Сябраваў з жыхарамі дубраў і сасновых бароў.
Грыву, што ў балоце народ яго імем назваў.
Там збіраюць маліну і шмат яшчэ іншых дароў.
Я таксама хачу так пражыць, каб застаўся мой след,
І не трэба геройства, страляць ці гарэць у агне.
А сумленна на працу хадзіць, як рабіў гэта дзед,
Гадаваць сваіх дзетак і даць ім, што далі і мне.
Памяць
© Copyright: Александр Зенкевич, 2003
Свидетельство о публикации №103121800010
Свидетельство о публикации №103121800010
Рецензии
Прыемна вельмi чуць родную мову... а галоунае глыбокi сэнс!..
с сардэчным цяплом, Вольга )
Мира Мирная 28.11.2011 13:30 • Заявить о нарушении
с сардэчным цяплом, Вольга )
Мира Мирная 28.11.2011 13:30 • Заявить о нарушении
На это произведение написаны 22 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.