ab2. 21 Характар для сябе не выб раюць 17 верша

4032     ПЛЁТКА

Як мора, хуткаплынная рака,
На гладзi адбiваюцца аблокi,
Але не вельмi проста адшукаць,
Схаваны дзе сапраўдныя вытокi.

Абразу цяжка, як раку, стрымаць,
Але яе смакуюць так салодка,
Ды вымусiў выток пакутаваць,
Iдзе, як плынь ракi магутнай, плётка.

30.07.2000


4057     ЗДРАДНIК НАЗАЎЖДЫ

Старацца трэба людзям дараваць,
Ёсць розныя у чалавека вады,
Ды ўчынкi ёсць, што след за iх караць,
Бо нельга выбачаць нiколi здрады.

Па духу здраднiк – здраднiк назаўжды,
Хаця ён усмiхацца будзе мiла,
Ды трэба ад яго чакаць бяды,
Гарбатых толькi выправiць магiла.

5.08.2000


4150     ЗВЫЧКА

У прорву ад сваiх грахоў ляцiш,
Яны заўсёды побач, нiбы зданi,
На звычках вельмi цяжка ставiць крыж,
Яны жывуць, як першае каханне.

Сябе сваёю воляй перамог,
Здавалась, ад грахоў знайшлась адмычка,
Ды выбiраю горшую з дарог,
Бо на яе упарта цягне звычка.

4.09.2000


4438     ЦУДОЎНАЕ НАТХНЕННЕ

Ляцеў з гары у бездань вадаспад,
У пырскi разбiвалiсь яго воды,
Для плынi берагi былi – як кат,
Ў палёце адчуваўся густ свабоды.

Палёт кароткi, як у зайца хвост,
Адно, але прыемнае, iмгненне,
Ды выпрасталась плынь на поўны рост,
Каб атрымаць цудоўнае натхненне.

2.11.2000


4561     ЗАМОК I ПРАБОЙ

Замок казаў, што ён – галоўны вартавы,
Ды стала крыўдна ад таго прабою,
Замок быў змазаны ад ног да галавы,
Прабой пакрыўся рудаю iржою.

На жаль, аднойчы праржавеў зусiм прабой,
Замку прыйшлося на зямлю звалiцца,
Ён заржавеў i вельмi хутка стаў зямлёй,
Сабой не след праз меру ганарыцца.

15.11.2000


4584     ПЕРШЫ ПОЗIРК

Зусiм iнакшы па прыродзе голас
У шэрых вераб'я i салаўя,
Пустым быць можа або поўным колас,
Хаця амаль падобная ралля.

На першы позiрк людзi ўсе падобны,
Ды так яшчэ нiколi не было,
Бо ў душах гiмн цi рэквiем жалобны,
Цi цемра або яркае святло.

17.11.2000


4643     РЭКЛАМА

Вядома, здатна падмануць рэклама,
Заўсёды прыхаваны ў ёй сакрэт,
Хай будзе ў ёй канцэртная праграма,
Артыст кiно, пiсьменнiк цi паэт.

Ў рэкламе – ўсе чароўныя анёлы
З магутным, як ў арлоў, размахам крыл,
Хвальба – на вецер кiнутыя словы,
Паганы на душу ад iх уплыў.

26.11.2000


4647     ЖЫЦЦЁВАЕ ПОЛЕ

Я iду па жыццёваму полю,
Ў збажыне ёсць шмат рознай травы,
Не заўжды адчуваю патолю,
Бо не згодны згiнаць галавы.

Не шукаю шырокай дарогi,
Таму п'ю кубак горкi да дна,
Пакуль носяць мяне яшчэ ногi,
Вабнай будзе заўжды цалiна.

27.11.2000


4648     ЗОЛАТА?

Сярэдзiну як выбраць залатую,
Калi заўжды, як мара, вабiць край?
Я не люблю пазiцыю другую,
Хай лепей пекла, чым нялюбы рай.

Таму нiколi не знайду нагоду,
На золата змянiць каб серабро,
З сумленнем не хачу iсцi на згоду,
Хоць вабiць i дастатак, i дабро.

27.11.2000


4649     МАКСIМАЛIСТ

Максiмалiзм хай лiчыцца – як вада,
Хай будзе лiшнiм, як асеннi лiст,
Мо памяркоўнасць лепшая прынада,
Ды я заўжды ва ўсiм максiмалiст.

За погляды атрымліваю кпiны,
Разгневаны натоўпу крык i свiст,
Але маёй нi ў чым няма правiны,
Што я ва ўсiм заўжды максiмалiст.

27.11.2000


4789     ЗЛОЎЖЫВАННI

Заўсёды замiнаюць злоўжываннi,
Хаця iх i трываюць да пары,
Яны прыносяць гаркату ў каханнi,
Чужымi могуць стаць ад iх сябры.

Найлепей трэба мець i такт, i меру,
Не гаварыць занадта горкiх слоў,
Зусiм не страцiць каб ў сяброўства веру,
I на нянавiсць не змянiць любоў.

22.12.2000


4796     СПАРЫШЫ

Сустрэнуцца рамантыкi ў душы,
Салодка там iм, дзе сапраўды горка,
Аднолькавыя, нiбы спарышы,
Заўжды цячэ цiкавая гаворка.

Рамантыку нялёгка аднаму,
Душу нахабства кроiць, як нажамi,
I прытулiцца хочацца яму
К камусьцi, каб на час стаць спарышамi.

24.12.2000


4820     ПУСТАЯ ДУША

Не мяняю на грошы сумленне,
Нават хай мяне б'юць перуны,
Грошы можна патрацiць ў iмгненне,
А сумленне не мае цаны.

Дасягнуць каб вялiкай раскошы,
Упусцiць трэба ў грудзi вужа,
Прадаецца сумленне за грошы,
Застаецца пустою душа.

27.12.2000


4854    ШЛЯХ ПАКУТ

Кароткi шлях, ды доўгае рашэнне,
Яго нiяк не зробiш незнарок,
Здаецца, трэба нейкае iмгненне,
Каб завярнуць хаця б на цалю ўбок.

Не дазваляе крок зрабiць сумленне,
Сябе каб не завесцi ў глухi кут,
Лепш мець надзею, волю i цярпенне,
Прайсцi суровы доўгi шлях пакут.

2.01.2001


4897     ЧОРНЫ ТУНЭЛЬ

Iдзе няшчасцяў смуга да пары,
Хаця да iх ужо даўно я звыклы,
Бярэ мяне хай доля ў пазуры,
I лёс хай шчэрыць гнеўна свае iклы.


Ды не прадам сумленне за рубель,
Лепш страты мець, рашаючы задачу,
Калiсьцi чорны скончыцца тунэль,
I я святло цудоўнае пабачу.

9.01.2001


4918     КРЫНIЦА I БАЛОТА

Ваду дае магутная крынiца,
Празрыстую, халодную, як цуд,
Ды сiл няма ў яе абаранiцца,
I кожны можа кiнуць ў яе бруд.

Iначай ля смярдзючага балота,
Калi падойдзе нехта незнарок,
Пабыць хвiлiну побач не ахвота,
Заткнуўшы нос, хутчэй бяжыць убок.

12.01.2001


4978     НЕПАХIСНЫ

Хай вецер згiнае да долу бярозы,
Кладзе на зямлю хай кусты,
Мяне не палохаюць буры пагрозы,
Стаю, як дубок малады.

Часамi душу засмучае навала,
Здараецца гэтак, на жаль,
Але яна волю маю гартавала,
I я непахiсны, як сталь.

22.01.2001