ab2. 9 Нястрымны нязгасны рух наперад 16 верша

4352     ЛЕПШ У ДАЛIНЕ

Iмкнуўся ўсё жыццё увышыню,
Абсяг каб сэрцу быў, прастора воку,
Ўзляцеў, гляджу цяпер ўдалечыню,
Ды востага ужо не маю зроку.

Навошта мне вялiкая гара?
Падстаў сядзець на ёй цяпер не бачу,
Засталась ззаду зорная пара,
Ў далiне лепш над рэчкай парыбачу.

20.10.2000


4359     СВЕТЛАЕ IМКНЕННЕ

Адзiн у неба не ўзляцiць нiколi,
Яму ў зямлi лепш корпацца штодня,
Прасторы хоча хто, святла i волi,
Таго нясцерпна клiча вышыня.

Магутныя яму патрэбны крылы,
Каб стала явай казка дзiўных мар,
Ды нават моцным не хапае сiлы,
Ў iмкненнi светлым гiнуць, як Iкар.

21.10.2000


4367     АДВЕЧНАЕ IМКНЕННЕ

Iмкнулiсь людзi ўвышыню адвечна,
Не думалi, сябе як баранiць,
Хаця ляцець да сонца небяспечна,
Бо хутка крылы можна абпалiць.

Але заўжды былi першапраходцы,
Хадзілі праз дрыгву i цёмны лес,
Сябе не шкадавалi вынаходцы,
Тэхнiчны забяспечвалi прагрэс.

22.10.2000


4422     СПIРАЛЬ

Змыкаюцца праз час заўжды кругi,
Таму iсцi прыемней па спiралi,
Нi роспачы няма i нi тугi,
Што ногi у двух соснах заблукалi.

Спiраль бяжыць бясконцая амаль,
Дае натхнення радасныя крылы,
Ды здолець вельмi шмат вiткоў, на жаль,
I волату недастаткова сiлы.

31.10.2000


4537     ПЕРАМОЖНЫ ФIНIШ

Калi iшоў ў далёкую вандроўку,
Складаў даволi рамантычны план,
Бо кепскую яшчэ меў падрыхтоўку
I сам сябе заводзiў у падман.

Але рабiў упарта крок я кожны,
Упэўнены цяпер – магутны крок,
Ўжо добра бачу фiнiш пераможны,
Хоць на яго гляджу яшчэ здалёк.

13.11.2000


4556     НАВIЗНА

Бясконца клiчуць новыя дарогi,
Бо вабiць незнаёмы, iншы рух,
Хутчэй бягуць па дзіўных сцежках ногi,
I захапляе ад пачуццяў дух.

Аднолькавы амаль пейзаж зiмовы,
Таму бясконца любая вясна,
Бо наваколле зменiць да асновы,
Цудоўны ўздым даруе навiзна.

15.11.2000


4611     ГАДЫ

Бягуць гады трывог, гады чаканняў,
I радасць толькi часам iх памiж,
Гады шуканняў i расчараванняў,
На фiнiшы даволi сцiплы крыж.

Сам кожны здольны выбiраць дарогу,
Абрыдлi гады поўныя журбы,
Ды сiлы ёсць пакуль i маю змогу,
Не буду унiкаць ад барацьбы.

22.11.2000


4624     ЖАДАННЕ РУХУ

Мне бурныя больш падыходзяць хвалi,
А штыль зусiм не да спадобы мне,
Я не люблю араць, дзе прааралi,
Пракласцi лепш разору ў цалiне.

Бо клiчуць мяне штормы, вабяць буры,
Жыццё iначай раз'ядае ржа,
Заўжды, хоць перашкоды робяць муры,
Жадае руху бурная душа.

23.11.2000


4722     БАРАЦЬБА

Што лепш ў жыццi: iсцi шляхамi мiру,
Або шляхамi вечнай барацьбы,
Аддаць пяшчоту i любоў кумiру,
Цi знемагаць ад болю i журбы?

Хай лепей будуць цяжкiя дарогi,
Чым гладкая, цудоўная шаша,
Ад барацьбы хоць здзекi i трывогi,
Але затое – чыстая душа.

6.12.2000


4740     КЛIЧА НЕБА

Кагосьцi вабiць шлях да зорак,
Хто рвецца толькi да нябёс,
Камусьцi вышыня – прыгорак,
А хто спаткаў ў далiне лёс.

У кожнага свая патрэба,
Шляхi па-рознаму прайшлi,
Хоць вабяць зоры, клiча неба,
Не адарвацца ад зямлi.

8.12.2000


4763     БЕЗ НАДЗЕI

Сумуе лес, i луг, i поле
Няма як сонца доўгi час,
Бо адцураецца патоля,
Калi прамень надзеi згас.

Няхай, хоць зрэдку, ззяе сонца,
Было жыццё каб саладзей,
Бо вельмi цяжка, як бясконца
Трымае доля без надзей.

16.12.2000


4887     КРАСА РАМАНТЫКI

Усе ў жыццi ствараюць мiражы,
Рамантык – не гарэзлiвы капрыза,
Бо хочацца свабоду мець душы,
Бо летуценне – маладосцi рыса.

Але прыходзяць сталасцi часы,
Iмкненнi маюць iншую прыкмету,
I ад былой рамантыкi-красы
Ў душы не застаецца нават следу.

7.01.2001


4896     НЕ ВЕДАЮ ДАРОГУ

Хадзiў я шляхам доўгiм i крутым,
Шашой выдатнай, дзiкай цалiною,
Туман мне вочы выядаў i дым,
Душа бясконца поўнiлась журбою.

За радасцю iшоў ў спякотны бой,
Жадаў здабыць, нарэшце, перамогу,
Яна схавалась, пэўна, за гарой,
А я туды не ведаю дарогу.

9.01.2001


4910     ШЫРОКI АБСЯГ

Прада мной ляжыць абсяг шырокi,
Кожнаму даецца ён ў жыццi,
Хоць раблю упэўненыя крокi,
Цалкам мне яго не перайсцi.

Ды хачу прайсцi, як мага болей,
Бо магу скарыцца i трываць,
Сябраваць iмкнусь аддана з доляй,
Каб не ў час яе не абарваць.

11.01.2001


4928     ЗДАВОЛIЦЦА ЗЯМЛЁЮ

Калi агнём абпалена крыло,
Не атрымаць ужо былой патолi,
Ад летуцення застаецца тло,
У неба не падняцца больш нiколi.

А хочацца ляцець бясконца мне,
Бо неба не дае дасюль спакою,
Лёс шчодраю рукою не кране,
Прыходзiцца здаволiцца зямлёю.

14.01.2001


4941     КЛIЧА ВЫШЫНЯ

Упарта хачу пабываць на вяршыне,
Але заблукаў ў схiлах шлях,
Як прысак, запал паступова мой стыне,
Ужо амаль цалкам ачах.

Але, як знайду хоць малую сцяжынку,
Iду зноў праз нетры штодня,
У працы не трэба мне мець адпачынку,
Бо клiча к сабе вышыня.

16.01.2001