ab2. 3 Вершаскладанне 15 верша

4037     ЧУЮ I ПIШУ

Як ў сне або як ў летуценнi,
Iдзе прыдатных слоў падбор,
I за нязначныя iмгненнi
Ствараецца спантанна твор.

Спадаюць словы, нiбы з неба,
Дакладна у маю душу,
Над вершам працаваць не трэба,
Я чую словы i пiшу.

1.08.2000


4085     АПРАНУТАЯ ДУМКА

Гляну вокам цi ў думках адзначу,
Цi струна загучыць у душы,
I тады мая думка, няйначай,
Апранаецца хутка ў вершы.

Падбiраюцца рыфмы i словы,
Каб мне тэмы прыйшлi, не прашу,
Заўжды верш выдаецца гатовы,
Толькi я на паперы пiшу.

14.08.2000


4202     НАГАРОДА

Радасна, як добры сон прыснiцца,
Ды i кепскi душу не мiне,
Сноў цудоўных дзiўная крынiца
Б'е i не сканчаецца у сне.

Ці спявае залатое лета,
Або шэпча восень у цiшы,
Сны – як нагарода для паэта,
Бо у iх ствараюцца вершы.

16.09.2000


4203     ОПТАМ

Цвёў сад, гулi ў iм пчолы мiлагучна,
Пладам адмовiць нельга у красе,
Згнiюць, як буду гандляваць паштучна,
Падараваць iх лепей оптам ўсе.

Пiшу вершы, iду упарта к мэце,
Ды на шляху сустрэлась шмат нягод,
Як кожны дзень верш друкаваць у газеце,
На гэта пойдзе больш, як дзесяць год.

16.09.2000


4250     ТЭМА ВЕРША

Верш пачынаю толькi ад радка,
I за радком радок ураз ўзнiкае,
Хоць пiша хутка жвавая рука,
Але за думкай ўсё ж не паспявае.

А тэма высвятляецца пасля,
Радкi бягуць, як па гасцiнцу конi,
Пад капытамi аж дрыжыць зямля,
I новы верш трымаю у далонi.

27.09.2000


4264     СПАНТАННЫ ПРАЦЭС

Штодзённа саспявае новы верш,
Як малако ў пародзiстай каровы,
Бяру аловак ранкам перш-наперш,
I цыркаюць ў даёнку хутка словы.

Яны бягуць, становяцца ў радкi,
I з часам узнiкае верш жаданы,
Як ў дойцы, трэба толькi моц рукi,
А ў iншым ўвесь працэс амаль спантанны.

1.10.2000


4581     ГЕРОI ВЕРША

Мае героi – горы i далiны,
Лес, поле, луг i берагi ракi,
Квiтучыя сады i журавiны,
У восеньскiх барах баравiкi.

I ў золаце цудоўныя бярозы,
I раннiя сумёты хрызантэм,
Таму няма маркоты i пагрозы,
Што не знайду для верша болей тэм.

17.11.2000


4665     ВЕРШАПЛЁТ

Калi чытыры колы – то машына,
Як два крылы – бясспрэчна, самалёт,
Высокiм слова ў вершах быць павiнна,
Не здейснiць з нiзкiм словам верш палёт.

Не толькi рыфма, рытм, а трэба словы,
Каб верш пачаў спяваць знянацку рот,
Як словы вельмi нiзкiя у мовы,
Паэт не лiрык – толькi вершаплёт.

29.11.2000


4781     РАТАВАННЕ АД БОЛЮ

Калi душа у iншых пакутуе,
Каб боль хутчэй пераставаў пячы,
Скажу хоць слова, мо яно ўратуе,
Чым-небудзь лепш бядзе дапамагчы.

Чытаю вершы, паўстае здача,
Раблю, напэўна, недарэчны крок,
Але як слова не на месцы плача,
Ад болю ўратаваць імкнусь радок.

20.12.2000


4801     СВАЯ ФIЛАСОФIЯ

Не любы мне любыя ланцугi,
Нi ў чым я не хацеў iх мець нiколi,
Мне да спадобы стыль зусiм другi:
Абсягу цераз край i ўдосталь волi.

Я маю фiласофiю сваю,
Адцяць заўсёды крылы здатна норма,
Увагу ў вершах зместу аддаю,
Ўсё роўна мне, якая будзе форма.

24.12.2000


4892     НА ГРАНI

Мне вершы складаюцца ў сне,
На гранi  мiж сном i няспаннем,
Але не ўсе помняцца мне,
Калi прачнусь ноччу цi раннем.

Здаецца: бяры i пiшы,
Выдатна iх чую i бачу,
Ды цяжка суняць мiражы,
Па згубленых вершах не плачу.

9.01.2001


4908     КРЫЛЫ ПЕГАСА

Хачу, каб магутныя крылы
Прыдбаў мой няшчасны Пегас,
Знайшлiсь каб натхненне i сiлы,
Галоп каб цудоўны не згас.

Грымяць капыткi аб дарогу,
Як быццам вязе цяжкi воз,
Хачу, каб Пегас знайшоў змогу
На крылах ўзляцець да нябёс.

11.01.2001


4951     НЯЗДАТНЫ ДА ЗДРАДЫ

Мае героi – буры i вятры,
Блакiт у небе, белыя аблокi,
Лес, поле, луг, рака – мае сябры,
I стыль верша аб iх заўжды высокi.

Адданы iм, яны адданы мне,
Для iх няма спакуслiвай прынады,
Хай у сяброўстве безлiч год мiне,
Яны няздатны да ганебнай здрады.

18.01.2001


4969     ЧЫТАЦКАЯ ДУША

Калi радкi ўсхвалёўваюць душу,
I кроў iмгненна прылiвае ў шчокi,
Напэўна, рыфмаплётствам не грашу,
Ў вершах псiхалагiчны сэнс высокi.

Аб дурасцi у вершах не пiшу,
Таму мой верш ўсхвалёвана ўспрымаюць,
Чытацкую даследжую душу,
Як людзi ненавiдзяць i кахаюць.

20.01.2001


4982     УКОЛ ШПАГАЮ

Страфы дзве, небагата слоў,
Як пачытаю пры нагодзе,
Верш, нiбы шпагаю укол,
Бо раздзявае пры народзе.

Ўсе таямнiцы на далонь,
Як маг цудоўны, выкладае,
Пульс, нiбы метраном, ля скронь,
I чырвань шчокi залiвае.

22.01.2001