Шмат есць моу на Зямли, нiбы зорак на небе,
Куды позiрк не кiнь- залаты небасхiл.
Адна з iх найблiжэй нам знаема з дзяцiнства:
У ей Радзима уся i узмах смелы крыл.
Лье святло цеплыню сэрцу кожнаму;
У ей павольная чуецца плынь…
Ззяе у промнях яна , мова родная ,
Бачна у ей васiльковая сiнь .
Гаманiць ветрам у полi над верасам,
У мностве гукау прыроды ляцiць;
У ей зъяднаецца слова са словамi,
З ходам часу гучыць i гучыць.
Шмат есць моу на Зямлi – непауторныя:
Хто далей, хто блiжей зiхацiць…
З усiх найдаражэй - мова родная,
Што заужды сярод нас мае быць.
Авторская песня о белорусском языке на беларусском
© Copyright: Валерий, 2003
Свидетельство о публикации №103101401093
Свидетельство о публикации №103101401093
Рецензии