Смерть коня Велимир Хлебников - Zirgo mirtis
Ir netgi
Sveriant
Arkliena
Svarstyti, ar “aki uz aki”,
Ar apsireiske dievas.
Kietejam
Ir tykiai karstejam.
Ten, kur tarp ienu kentejau,
Zemen kritau sikna besiblaskancia,
Arkliena,
As – miestu erzilas baltas,
Zvilgsniu sviesiu, undinejanciu,
Akim silpnejanciom,
Net melynas
Tarp juodu pakinktu ir ienu
Ciurkslemis sniego
Blaskausi.
Taip krentu
Izadu nuzudytas.
Pajacai pro pati
Tu-tu ir tu-tu,
O as krentu
Izadu nuzudytas.
O miestas i kiekviena saule naktine
Tiesia po zaizda
Ir klausima: kaip cia?
Смерть коня
И даже
В продаже
Конского мяса
Есть "око за око"
И вера в пришедшего спаса.
Грубеем
И тихо гробеем.
Где в кольцах оглобли говею,
Падая наземь бьющимся задом,
Кониной,
Я - белый конь городов
С светлым русалочьим взглядом,
Невидящим глазом
Синий,
В черной оглобле и сбруе,
Как снежные струи,
Я бьюсь.
Так упаду
Убитым обетом.
Паяцы промчатся
Ду-ду и ду-ду,
А я упаду
Убитым обетом.
А город, он к каждому солнцу ночному
Протянул по язве
И по вопросу: разве?
Свидетельство о публикации №103060400736