Смерть коня Велимир Хлебников - Zirgo mirtis

Zirgo mirtis

Ir netgi
Sveriant
Arkliena
Svarstyti, ar “aki uz aki”,
Ar apsireiske dievas.
Kietejam
Ir tykiai karstejam.
Ten, kur tarp ienu kentejau,
Zemen kritau sikna besiblaskancia,
Arkliena,
As – miestu erzilas baltas,
Zvilgsniu sviesiu, undinejanciu,
Akim silpnejanciom,
Net melynas
Tarp juodu pakinktu ir ienu
Ciurkslemis sniego
Blaskausi.
Taip krentu
Izadu nuzudytas.
Pajacai pro pati
Tu-tu ir tu-tu,
O as krentu
Izadu nuzudytas.
O miestas i kiekviena saule naktine
Tiesia po zaizda
Ir klausima: kaip cia?


Смерть коня

И даже
В продаже
Конского мяса
Есть "око за око"
И вера в пришедшего спаса.
Грубеем
И тихо гробеем.
Где в кольцах оглобли говею,
Падая наземь бьющимся задом,
Кониной,
Я - белый конь городов
С светлым русалочьим взглядом,
Невидящим глазом
Синий,
В черной оглобле и сбруе,
Как снежные струи,
Я бьюсь.
Так упаду
Убитым обетом.
Паяцы промчатся
Ду-ду и ду-ду,
А я упаду
Убитым обетом.
А город, он к каждому солнцу ночному
Протянул по язве
И по вопросу: разве?


Рецензии