У думках часта бачу мiлы Львоў,
Бо там жыцця праведзена палова,
Яшчэ не згасла да яго любоў,
Хоць два гады жыву ужо без Львова.
Сумую я без букавых лясоў,
У думках iх нiколi не пакiну,
I высечкi у кветках бачу зноў,
Куды хадзiлi часам па малiну.
I вулiцы яго – краса красы,
Дзiвосную, як цуд, архiтэктуру
Пакiну ў сэрцы я на ўсе часы,
Мiж мной i Львовам не узнiкне муру.
Цяплом нас абагрэў, як бацька, Львоў,
Не горш, раней чым узбярэжжа Крыма,
Хоць не праходзiць да яго любоў,
Ды лепей грэе любая Радзiма.
26.01.1999
2954 ЛЬВО
© Copyright: Anatoly Bolutenko, 2003
Свидетельство о публикации №103053100298
Свидетельство о публикации №103053100298
Рецензии
На это произведение написаны 3 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.