1540 стаяць абелiскi
Спачываюць спакойна салдаты,
Многа год тут бязвусыя хлопцы ляжаць,
Гэта нашы афганскiя страты.
Каля зорак пасадкi з дубоў i бяроз,
Галаву нахiлiла рабiна,
Час iдзе, ды не высушыў матчыных слёз,
Ёй i горка, i цяжка без сына.
I навошта народу такая вайна?
Сэрцы многiя зараз у скрусе,
Зорак могiлкам шчодра прынесла яна,
Спяць салдаты па ўсёй Беларусi.
Нам зусiм не патрэбны далёкi Афган,
Але гiнулi нашы салдаты,
Подласць толькi была i ганебны падман.
Так хацелась вярнуцца дахаты!
Iм бы жыць, усмiхацца, дзяцей гадаваць,
Радасць мець ля дзiцячай калыскi,
Iм бы жонак кахаць, цалаваць, абдымаць,
Ды над iмi стаяць абелiскi.
20.08.1996
Свидетельство о публикации №103042100239
С Уважением, заходите в гости.
Максим Анатольевич 19.05.2003 18:54 Заявить о нарушении
ЧУЖАЯ БОЛЬ
Ошибку сделали большую,
И парни шли в неравный бой.
Вы пережили боль чужую
Своею чистою душой.
И ощутили грусть утраты,
И время повернули вспять,
Как будто с Вами шли солдаты,
Бесцельно чтобы умирать.
В гости заходил, очень красиво, буду читать.
Приглашаю и Вас на мою русскую страничку.
С уважением,
Анатолий Болутенко 21.05.2003 08:12 Заявить о нарушении