Мае словы
І як іх шмат на свеце.
А я хацела б толькі знаць,
Чаму на ўсёй планеце
Я не знаходжу слоў патрэбных,
Каб выліць тое, што ў душы.
І толькі думак шмат дарэмных
Ціхутка тояцца ў глушы.
А, можа, я ўжо падабрала
Ўсё тое, што магу сказаць.
Людзей вось толькі стала мала,
Якім магу я давяраць.
І непатрэбныя дагэтуль
Я сказы вылью на паперу.
Няхай ляцяць яны па свету
І нечыю адчуюць веру.
Няхай, праз сто гадоў, праз дзвесце,
Няхай, праз тысячу гадоў,
Але я веру – на планеце
Ўсё ж зразумеюць сэнс тых слоў.
(1999)
Свидетельство о публикации №103030500152