Vtroyem

Snachala slezi skvoz’ smeh,
Potom sleza ot grustnih dnei.
Snachala geroizm, potom greh,
I vzrosliye s umom detei.

Vse pomenialos’ v nashi dni
V druguyu storony bejit zemlia,
Drugiye lica, mi ne mi,
Drugiye misli, ya ne ya.

Vse povernulos’, polniy oborot,
Na tristo shest’desiat. Ostanovilis’ nogi,
I v put’ dalekiy, zadom na pered
Zovut nas pochernevchiye dorogi.

Vse izmenilos’, I iskorenilos’ daje,
Zabiti nacii I plemena,
I te, kogo mi obviniali v kraje
Sud voshvaliayet, zashishayet inogda.

Vse pomenialos’, vse I daje strashno,
Fashizm, nacizm, gitler vnov’ rojden,
Odni iz milliona snimut zluyu masky,
I mi vtroyem na zlo s dobrom poidem.

Vtroyem. Ne v chetverom I ne vdvoyem,
Zagadochnaya cifra, net, ne religiozna.
Resheniya zagadki mi naidem, potom,
Kogda pobedami nad nami zablestayut grozi.

Vstroyem. Kto eti troye-ne secret,
Vechnojivushiye, vechnocvetushiye-vechnolubimi,
I esli kto-nibud’ I dast otvet,
Izcheznuvshiye v nashi dni-ne pobedimi.

Nas troye, I oni moi druzia,
Idushiye tiajeloi jiznennoi dorogoi,
Spaseniye, eshe odno I ya,
Ushedshiye iz vashei jizni ponemnogy.

Vernite nas! Ved’ umiraya,
Kak nechto, mi nujni,
I mojet bit’ na gordost’ nastupaya,
No esli vse je doroga vam jizn’.

Opiat' odin vopros-kto mi?
Ved’ vi ne znaite, a mojet I ne znali daje.
V prostom zvuchanii, ehom tishini
Otpravili vi nas pod strajy.

Kto mi? Te, kogo u vas uj net,
Te, kto pitayet’sia nazad vernut’sia.
Te, tko dayet vam jiznenniy sovet
I pod sekiroi smerti vam dayet prignut’sia.

Te, kto poteriani, a mojet bit’ zabiti,
Ushedshiye po jiznennoi doroge,
Vernuvshiyesia v golose razbitom,
Pomianutiye kem-to nenarokom.

Kogo je net u vas? Net, eto one secret.
Nas troye, povtoriayus’ vnov’,
I esli vse, chto nujno vam-otvet,
To eto mi-poeziya, mirolubivost’ I lubov’.