На радзiме

Ізноў я бачу сэрцу мілы родны кут,
Усё i любасна мне i знаёма тут.
Лiчу з усмешкаю суседскiя агнi.
Старога дуба абдымаю каранi.

Я вярнуўся дадому, матуля.
Як у хаце радзiмай утульна!
Дорыць мне асалоду iгруша,
I зязюля кукуе ў пушчы.

Пералесачкi вераснёвыя
Даражэй мне за скарбы паўднёвыя.
Так заўсёды вяртаецца бусел
Да радзiмых крынiц Беларусi.

Хаджу iмшыстымi ашмянскiмi барамi,
Душу лячу суніцамі, грыбамi.
Блукаю ў слуцкiх восеньскiх садах
I п`ю душою яблыкавы пах.

Тут у жнiўнi  хвалюецца жыта.
Тут дзяцінства імгненна пражыта.
Гэты дзёран мае мялi рукi.
Тут мае падрастаюць унукi.

Тут кастрычнiк вяселле гуляе
I для добрых гасцей раскладае
На шырокiм квяцiстым абрусе
Шчодры восеньскi дар Беларусi.

Я не забуду анiколi тых мясцiн,
Дзе я сталеў i дзе не буду я адзiн,
Дзе я цудоўную дзяўчыну пакахаў,
Дзе я маленькую дачушку калыхаў.

Мне нікуды не збегчы з палону
Iзумрудна-блакiтнага лёну.
Тут мой лёс, тут мой дом i сям’я
Тут навекi радзiма мая!

Я тутэйшае здольнай пароды.
Я вярнуўся сюды назаўсёды.
Назаўсёды я сёння вярнуўся
Да ласкавай маёй Беларусi.

Мiнск, 15 верасня 2002 г.