На беларускай мове
Бо жыццё пакуль што не маё.
Iне буду я цябе журыць,
Тварам нагадаушы мумiё.
Адлiчу табе твае гады,
Хмарай чорнай зрэзаушы зямлю
I пакiну раз i назаужды,
Бо я бачу, – больш я не люблю.
Гэту кару з веку у век наноу,
Я нясу, як прыгаршчу зямлi.
У кахання горы вечароу
Скомканасцi, смутку i жальбы.
Свидетельство о публикации №101050500035