Аптымiсты мы, вiдаць, па духу, Калi ў вечнай з лёсам барацьбе Ухiтраемся свой сум i скруху Абярнуць у радасць для сябе. Нераспешчаныя ўшчэнт дарамi, Часам нават i балючы ўдар Мы прымаем не як пакаранне, Не як помсту лёсу, а як дар.