Евгений Пешко
Ты цяпер немагчыма далёка...
Ты цяпер немагчыма далёка.
Вырву з градаў палын і асот.
Але воран – калючае вока –
Прабівае душу навылёт.
Захінуся шалёнаю сьцюжай,
Завяжу вузялочкам кутас.
Чорны воран над белаю ружай:
О, які фантастычны кантраст!
Я сачу, як пялёсткі зьлятаюць,
Як заходзіцца вецер сьляпы,
Рызыкоўна праз боль праступаюць
Кіпці ворана, ружы шыпы.
Адкажы, да чаго б гэта, дружа,
Кружыць, сну разарваўшы кілім,
Чорны воран над белаю ружай,
Як над выстылым сэрцам маім.
Произведений: 463
Получено рецензий: 75
Написано рецензий: 105
Читателей: 20894
Произведения
- Не мне решать - без рубрики, 22.12.2009 16:51
- Когда... - философская лирика, 15.12.2009 16:20
- *** - любовная лирика, 03.12.2009 16:24
продолжение: 1-50 51-53