Позняй ноччу ўзбягае на ўзгорак.
Поўня цьмяна асвечвае шлях.
Моцны карак. Лапы. Загрывак.
Паляванне пачаў ваўкалак.
Пільна сочаць вострыя вочы,
Пахі лёгка фільтруе вядзьмак,
Прабяжыць і завые ў ночы,
На даліну наводзячы жах.
Барані цябе Божа, вандроўца,
Апынуцца тут гэткай парой:
Не пабачыш ты дому і сонца,
Прах твой згіне пад гонкай сасной.
Ваўкалак паляванне закончыць,
Чалавекам абернецца зноў,
У палац свой каменны пакрочыць,
Каб спачыць пад уладаю сноў.
Ваукалак
© Copyright: Ивета Витко, 2021
Свидетельство о публикации №121012109574
Свидетельство о публикации №121012109574
Рецензии
Глибокий і просто вражаючий вірш. Успіхів!
Артур Грей Эсквайр 22.01.2021 00:48 • Заявить о нарушении
Артур Грей Эсквайр 22.01.2021 00:48 • Заявить о нарушении