Цёмнае возера...

Де Юстас
     ***

Мы чакалі світання,
Мы сядзелі ў гушчарах...
...Спатыкаліся на спатканні
І спявалі па вечарах...

Нам вятры ціха шумелі
І зязюля нешта кукавала;
Нейчыя вочы ў цемры алелі
А луна зарніцай ззяла.

Нам была неяк страшна
І ціха дрыжалі скронкі,
Але мы горда ішлі праз чашчу
Да сваёй лодкі-пласкадонкі.

Яна стаяла ў возера Цёмнага,
А у ім блішчалі зоркі;
Бачылі воўка Чорнага
І падымаліся закоркі...

Неяк да мейсца прыйшлі,
Дыханне надта зацямшы;
Сваё жаданне знайшлі,
Птушку Фенікса спаймаўшы...
                ...адпачываўшы...

P.S. Прысвячаецца Цёмнаму возеру Нарачы дзесьці ў чашчы...

                зіма 2017г.


© Copyright: Де Юстас, 2017
Свидетельство о публикации №117022410453
Список читателей / Версия для печати / Разместить анонс / Заявить о нарушении
Другие произведения автора Де Юстас
Рецензии
Написать рецензию
Другие произведения автора Де Юстас