Кацiнае гора
Кот схаваўся ў падпечак,
Там ён будзе сядзець вечар.
Шорстку мыць старанна лапкай,
Атрымаў два разы тапкам.
Не было з ранiцы гора,
А цяпер пытанняў мора.
Як сябе вясцi з унукам?
Спрытна так схапiў за вуха.
Я ж кот жывы, не лялька,
Не мядзведзiк i не зайка.
Хвост мне самаму патрэбны
I за ўсё - акрайчык хлебны?
Госць малы i добры хлопчык,
Загнаў пад печ, а сам рагоча.
„Паедзе хутка, сядзiце цiха!“ -
Са мной дзве куркi i кральчыха.
Сяргей Брандт, 11.04.2013
© Copyright: Сергей Брандт, 2014
Свидетельство о публикации №114022011766
Свидетельство о публикации №114022011766
Рецензии