Михась Башлаков. Подкинь, шофёр...

Подкинь, шофёр, до Борового, –
Там, в хрупком мареве ракит
Из тростника за сизым стогом
Пичуга бедная кричит.

Давно все птицы улетели,
Давно пожух наряд дубрав.
Она ж, в предчувствии метели,
Кричит среди болотных трав.

Пичуга бедная,
                я тоже
На юг далёкий не лечу,
Лишь сердце горестно тревожа,
Один, как ты, своё кричу.

Твоя печаль, твоя забота
Томит мне сердце и саднит...
Давай поплачем у болота
Под хрупким пологом ракит...

Перевод с белорусского


Михась Башлакоў

* * *

Падкінь, шафёр, да Баравога.
Там па дарозе на Тартак
У трыснягу за шызым стогам
Крычыць самотна нейкі птах.

Даўно ўсе птушкі адляцелі.
Апошні ліст далоў апаў.
А ён, чакаючы мяцеліц,
Крычыць сярод балотных траў.

Самотны птах,
                я вось таксама
На цёплы поўдзень не лячу,
Блукаю ў восеньскіх туманах,
Адзін, як ты, сваё крычу.

Мне твае боль і адзінота
Так зразумелы, сумны птах.
Давай паплачам ля балота,
Што па дарозе на Тартак...